Historia miejscowości

Pochodzenie ludności polskiej

Mieszkańcy Słoboda-Raszkowo po przybyciu na ziemię Naddniestrzańską byli związani wyznaniem, rytem i narodowością
z kościołem w Raszkowie. Mówi o tym dzieło „Istorija Pridniestrowskoj Moldawskoj Respubliki”, które rozwiało dotychczasowe wątpliwości odnośnie powstania wsi. Dawniej w Naddniestrze mieszkała duża ilość Polaków, którzy zamieszkiwali również miejscowość Słoboda – Raszkowo. Na początku miejscowość ta istniała na ziemi wydzielonej przez Lubomirskich, raszkowskiemu kościołowi ormiańsko – katolickiemu
w połowie XVIII wieku. Założycielem Słoboda – Raszkowo był proboszcz kościoła w Raszkowie – Wardieriesowicz. Przez jakiś czas miejscowość nosiła nazwę Słobodka – Księdzowka lub Księdzowo, zaś w roku 1927 władze sowieckie zmieniły nazwę wsi na Słoboda – Raszkowo. Potocznie wieś nazywano Małą Warszawą. Wierni ze wsi Słoboda - Raszków (Księdzowa) od jej założenia należeli do katolickiej parafii w Raszkowie św. Kajetana, diecezji w Kamieńcu-Podolskim. Rzymsko-katolicka parafii
w Raszkowie jest najstarszą na terytorium Republiki Mołdowa. W roku 1791, dzięki księdzu Wardieriesowiczu, który nabrał chłopów „z dalekich stron” i których nazwano wolnymi, kościelnymi chłopami. Pod koniec XVIII w., w roku 1799 liczba ludności Słobody – Raszkowo składała się z 25 osób; w 1811 roku 50 osób; w 1816 r.- 64 osób. Liczba mieszkańców nieustannie rosła i pod koniec 1830 roku wynosiła około 90 osób. Chłopi Słobody byli feudalnymi – zależni od kościoła, odpracowywali pańszczyznę na korzyść duchownych i oddawali dziesięcinę – 1/10 część ze swego gospodarstwa ( sadów, owiec, pszczół). Wszyscy mieszkańcy wsi byli katolikami.

W latach 1923/24 we wsi utworzono tajną szkołę polską, gdyż wcześniej władze na to nie pozwalały. Potem w latach 1925/27 istniała już państwowa szkoła polska. W roku 1928 szkołę zamknięto i przemianowano na szkołę ukraińską, a w latach 50-tych na szkołę rosyjską. Można, zatem wywnioskować, że trzykrotnie przemianowanie szkoły wpłynęło na ukształtowanie się języka chacholskiego, którymi mieszkańcy posługują się do dziś.

Jak już wyżej wspomniano wszyscy mieszkańcy Słoboda – Raszkowo byli katolikami obrzędu rzymskiego, lecz po październiku 1917 roku nastąpiła zmiana w życiu mieszkańców. Rozpoczęła się programowa walka
z Kościołem mająca na celu utwierdzenia doktryny i odwodzenie narodu od prawdy. W roku 1933 zamknięto kościół św. Kajetana, do którego przynależeli wierni Słoboda - Raszkowo. Zamknięcie świątyni w Raszkowie nie oznaczało końca życia religijnego w filii parafii. Do podtrzymywania
i przekazywania wiary następnym pokoleniom przyczynili się laicy ze wsi, gdyż nie było w najbliższych miejscowościach księdza.

Słobodę-Raszków założył ksiądz, który osiedlił w niej siedem rodzin chłopów zbiegłych z południa Polski. Poza tą wzmianką nie ma dowodów świadczących o pochodzeniu pierwszych osiedleńców z południowej Polski. Tradycja ustna natomiast podaje inną wersje, według której początki wioski datuje się na połowę XVIII wieku, kiedy chłopskich buntach w Rosji, chłopi

Z Małorosji i Rosji, szukali schronienia i środków do przeżycia. Uciekając przed carem, żandarmerią i własnymi panami, przeszli Imperium Rosyjskie
i dotarli do miasteczka na brzegu rzeki, gdzie znajdował się szlak handlowy. Był to Raszków- miejscowość założona w roku 1402.Mieszkali tam ludzie różnych narodowości i języków Ukraińcy, Rosjanie, Mołdawianie, Żydzi, Cyganie, Ormianie, Polacy, Tatarzy, Grecy, Niemcy. Niewykluczone, że nie jest to pełen 0,0%, wykaz narodowości. Były też obecne środki wielu wyznań: kościół ormiański, katolicki, synagogi, prawosławne cerkwie.

W okresie reżimu komunistycznego wiara mieszkańców
Słoboda-Raszkowo została wystawiona na próbę, lecz tą próbę przeszła zwycięsko. Przetrwała ona bardzo ciężki okres dzięki odważnym ludziom, których można nazwać przywódcami. Jednym z takich przywódców był Roman Malczuk, zamieszkały w Słobodzie-Raszkowo w czasie rewolucji październikowej i pierwsze lata po niej ( dokładna data nie jest możliwa do ustalenia). Człowiek ten uczył ludzi katechizmu, godzinek, różańca i kolęd. Dzięki tej postaci duch religijny nie upadł w narodzie. Po śmierci Romana Malczuka odpowiedzialność po nim przejął jego bratanek – Albin Malczuk.

Następną osobą, która przyjęła rolę animatora życia duchowego była siostrzenica Romana Malczuka-Franciszka Sajewska. Działalność jej przypadła na okres stalinowski, gdy osoby wierzące skazywano na wygnanie. Ona jednak z wielką odwagą prowadziła pogrzeby, gromadziła ludzi na modlitwę, czytała i tłumaczyła, najlepiej jak potrafiła, Pismo Święte. W roku 1948 została skazana za wiarę na 10 lat więzienia.

Dziś wieś Słoboda-Raszków liczy około 800 mieszkańców, w tym 550 kobiet i 250 mężczyzn.